تخلیه جزئی به دلایل زیادی در سیم‌پیچ‌های استاتور دارای ولتاژ ۳/۳ کیلوولت و بالاتر رخ می‌دهد. عایق در اکثر سیم‌پیچ‌های استاتور مدرن از لایه‌هایی از نوار کاغذی میکا که با یک رزین اپوکسی یا پلی استر به هم متصل شده‌اند، ساخته می‌شوند. PD می تواند در حفره های عایق اصلی دیوار زمینی به دلایل زیر وجود داشته باشد.

• اشباع ضعیف در طول تولید
• پیری حرارتی که باعث تجزیه رزین می شود (تولید گاز)
• چرخه بار ماشین که باعث ایجاد تنش های برشی در عایق می شود

علاوه بر این، PD می تواند در سطح میله های استاتور و سیم پیچ ها به دلیل این موارد اتفاق بیفتد:

• میله ها یا سیم پیچ های شل در هسته استاتور
• پوشش های کاهش دهنده تنش الکتریکی ضعیف
• میله ها یا سیم پیچ هایی که خارج از هسته استاتور خیلی نزدیک به هم هستند

بر خلاف بسیاری از انواع دیگر تجهیزات، سیم‌پیچ‌های استاتور دارای ولتاژ 3،3 کیلوولت و بالاتر تقریباً همیشه در حین کار، به دلیل وجود “حفره‌های میکرو” که محصول جانبی معمولی فرآیندهای تولید هستند، PD پیوسته و پایین را نشان می‌دهند. عایق سیم پیچ به گونه ای طراحی شده است که در برابر این PD سطح پایین مقاومت کند و بنابراین به دلیل وجود میکا خطری برای عمر طولانی ندارد. با این حال، تجربه نشان می دهد که اگر سطوح تخلیه جزئی “بالا” باشد، یا تخلیه جزئی طی چندین سال افزایش یابد، تعمیر یا جایگزینی سیم پیچ محتاطانه است.

پالس‌های تخلیه جزئی در سیم‌پیچ‌های استاتور هزاران پالس در ثانیه تولید می‌کنند که دلیل آن تعداد زیادی مکان‌های PD است که معمولاً در یک استاتور وجود دارد. پالس های PD دارای زمان خیز در محدوده چند نانوثانیه هستند. همانطور که در IEC TS 60034-27 توضیح داده شد، این پالس‌های جریان از طریق یک امپدانس موج به خوبی تعریف شده در شکاف استاتور و یک شبکه القایی-خازنی پیچیده در سیم‌پیچ‌های انتهایی استاتور حرکت می‌کنند. بنابراین یک پالس PD بسیاری از حالت‌های تشدید را تحریک می‌کند و انتقال جریان PD از محل PD به پایانه‌های دستگاه که PD اغلب اندازه‌گیری می‌شود، بسیار پیچیده است. تضعیف و پراکندگی پالس جریان PD در حین انتشار از طریق سیم‌پیچ تا حد زیادی به عوامل زیادی مانند طول سیم پیچ انتهایی، ظرفیت بین سیم‌پیچ‌های انتهایی، مقاومت پوشش رسانای شکاف، اتصالات سیم‌پیچ و غیره بستگی دارد.

اکثر تست‌های آفلاین تخلیه جزئی در سیم‌پیچ‌های استاتور طبق استاندارد IEC TS 60034-27 در محدوده فرکانس پایین انجام می‌شوند تا تضعیف پالس PD از طریق سیم‌پیچ به حداقل برسد. بیشتر آزمایش‌های آنلاین تخلیه جزئی سیم‌پیچ‌های استاتور در محدوده فرکانس VHF یا بالاتر انجام می‌شود تا خطر نشانه‌های نادرست ناشی از تداخل الکتریکی کاهش یابد (به IEC TS 60034-27-2 مراجعه کنید). در ماشین‌های دوار، گاهی اوقات از روش‌های اندازه‌گیری صوتی برای تعیین مکان‌های PD سطح درون سیم‌پیچ‌های استاتور با استفاده از میکروفون‌های جهت‌دار 40 کیلوهرتز استفاده می‌شود.

در مورد حسگرهای الکترومغناطیسی در سیم پیچ های استاتور ماشین دوار، سنسورهای خازنی رایج ترین حسگرهای VHF هستند. آنها معمولاً در محدوده 30 مگاهرتز تا 300 مگاهرتز استفاده می شوند و روی پایانه های ولتاژ بالا دستگاه نصب می شوند. در بسیاری از موارد، دو حسگر خازنی در هر فاز برای تعیین اینکه یک پالس از چه جهتی منشا می گیرد، استفاده می شود. به این ترتیب، سیم پیچ استاتور PD را می توان از نویز بر اساس زمان نسبی رسیدن پالس به دو سنسور تشخیص داد. علاوه بر این، نویزهایی که در فاصله ای از پایانه های دستگاه ایجاد می شوند، یا از سیم پیچ روتور به سیم پیچ استاتور تابش می کنند، نسبت به PD که نزدیک به سنسور PD است، زمان افزایش پالس طولانی تری (محتوای فرکانس پایین تر) دارد. بنابراین اندازه‌گیری در محدوده VHF امکان تشخیص نویز را بر اساس زمان رسیدن پالس و همچنین شکل پالس می‌دهد.

یکی دیگر از سنسورهای VHF که گاهی اوقات در ماشین های دوار استفاده می شود، یک جفت الکترومغناطیسی جهت دار است که به نام کوپلر شکاف استاتور شناخته می شود. در همان اسلات استاتور نصب می شود که میله هایی با ولتاژ بالا کار می کنند (و بنابراین بیشتر مستعد ابتلا به PD هستند). تخلیه جزئی در همان شکاف کوپلر به عنوان یک پالس غیر نوسانی با مدت زمان کمتر از 6 ns تشخیص داده می شود. در مقابل، نویز یا PD از خارج از شکاف به عنوان یک پالس نوسانی با عرض> 8 ns تشخیص داده می شود. بنابراین این نوع سنسور PD دارای مصونیت نویز بسیار بالایی است، اما فقط می تواند به طور قابل اعتماد PD را در شکافی که در آن نصب شده است تشخیص دهد.

بررسی عملکرد معمولاً با تزریق یک پالس کوتاه مدت (عرض کمتر از 10 ns) به پایانه های دستگاه انجام می شود. بهتر است از یک ژنراتور پالس با امپدانس داخلی کمتر از چند اهم استفاده کنید و مطمئن شوید که طول تمام سیگنال‌ها و ارتینگ کمتر از 50 سانتی‌متر است. قدر تشخیص داده شده باید روی یک اسیلوسکوپ ثبت شود. بزرگی پالس شناسایی شده باید برای همه حسگرهای PD روی سیم پیچ استاتور تقریباً یکسان باشد. بررسی حساسیت معمولاً برای آزمایش سیم پیچ های کامل استاتور امکان پذیر نیست. این امر به این دلیل است که ماهیت امپدانس القایی-خازنی و توزیع شده سیم‌پیچ منجر به یک امپدانس پیچیده در مقابل پاسخ فرکانس می‌شود و کالیبراسیون در pC را دشوار می‌کند و به شدت به ویژگی‌های سیم‌پیچ و محدوده فرکانس آشکارساز PD وابسته است.